‘Mijn leven is een porno’
Let’s create a brand new culture #1!
“Een porno??”
Ja, maar voor je interesante ideeën over me krijgt, laat me je zeggen wat ik bedoel. Porno is een mooi voorbeeld van iets wat iedereen kent maar tegelijkertijd ontkent. Vraag mensen of ze porno kijken, dan zullen ze nee zeggen maar vaak ja bedoelen. Niet open zijn over wat je echt bedoelt en wilt, geldt niet alleen voor porno; er zijn wel meer onderwerpen te bedenken waar mensen moeizaam eerlijk over zijn. Of misschien vinden mensen het in het algemeen moeilijk om zichzelf te zijn in de meest pure vorm, zonder zich al te veel te bekommeren over de mening van een ander.
De mening van een ander, daar zijn we met elkaar maar zo bang voor, lijkt het. Zo bang om afgewezen te worden of veroordeeld te worden, dat we onszelf liever het zwijgen opleggen dan dat we ons uitspreken.
Ik denk dat het veel prettiger zou zijn als we onszelf wat vaker lieten horen, met wat we écht vinden of voelen, of waar we over twijfelen. Soms weten we helemaal niet waarom we iets vinden, soms nemen we dingen gewoon over, ‘het is nu eenmaal zo,’ zonder de achtergrond te kennen of eens een vraag te stellen.
Het verhaal ‘de vis in de pan’ is daar een mooi voorbeeld van. Een jongetje ziet zijn moeder vis klaarmaken in de keuken. Ze snijdt de kop en staart van de vis en legt hem dan in de pan.
Hij denkt dat daar een speciale reden voor moet zijn. “Waarom moeten die kop en staart eraf?” vraagt hij haar. “Dat weet ik niet, ik heb het zo van mijn moeder geleerd. Vraag het maar aan haar.” Het jongetje gaat naar zijn oma en stelt haar dezelfde vraag. “Ik weet het niet, zo heb ik het nu eenmaal geleerd,” zegt ook zij. “Vraag het maar aan mijn moeder.” Hij gaat naar zijn overgrootmoeder en vraagt haar ook waarom de kop en de staart van de vis af moeten.
“Oh dat, ik had maar een kleine pan,” luidt het antwoord.
Vrouwen vinden mij bijvoorbeeld schattig, dat wil je niet als man, je wilt stoer zijn, man met een hoofdletter S. Ik heb mezelf lang verzet tegen mezelf, geprobeerd iemand anders te zijn maar het bleek zinloos en frustrerend. Ondertussen heb ik mezelf geaccepteerd, en mijn eigen clichébeeld van man zijn losgelaten, dat werkte bevrijdend.
‘Ik vind je helemaal niet zo schattig.’
‘Ik ben enorm schattig, maak me nou niet in de war…’
‘Nee schat…’
‘Het draait eigenlijk altijd om hetzelfde, vrijheid begint bij jezelf, voorbij angst en voorbij wat je denkt dat moet. Je mag je eigen spelregels bepalen al snap ik dat dat voor de één veel ingewikkelder is dan de ander.’
‘Hoe is dat nou, Miquil Tjon Kon Fat in je bed?’
‘Maarga!! Ik hoop leuk, ik denk van wel. Er waren vrouwen in mijn leven, sommigen bleven lang, andere kort en sommige heel kort. Maar met welke intentie ik ook samen ben met een vrouw, ik zoek verbinding anders werkt het niet. Maar je kunt jezelf alleen met iemand verbinden die zichzelf is, anders zit er een soort onzichtbare muur tussen. Maar als die muur er niet is geef ik je de beste versie van mezelf en doe ik mijn uiterste best om je te laten genieten.
We zijn weer bij mijn thema’s: jezelf zijn en verbinden’
‘Ja, volgende keer weer meer erover vanuit een andere hoek…’
Het project “Let’s create a brand new culture” is een samenwerking tussen Miquil Tjon Kon Fat en schrijfster Marga de Waard. Het bestaat uit meerdere delen die wij de komende maanden gaan uitwerken.
